Kalp nakli, diğer tıbbi veya cerrahi tedaviler başarısız olduğunda, son evre kalp yetmezliği veya ciddi koroner arter hastalığı olan hastalarda gerçekleştirilen cerrahi bir nakil operasyonudur. 2018 itibarıyla en yaygın prosedür, yakın zamanda vefat etmiş bir organ bağışçısından (beyin ölümü) işleyen bir kalbi alıp hastaya yerleştirmektir. Hastanın kendi kalbi ya çıkarılır ve donör kalbi ile değiştirilir, (ortotopik prosedür) ya da çok daha az yaygın olarak, alıcının hasta kalbi donör kalbini desteklemek için yerinde bırakılır (heterotopik veya "piggyback", transplant prosedürü).
Her yıl dünya çapında yaklaşık 3.500 kalp nakli gerçekleştiriliyor ve bunların yarısından fazlası ABD'dedir. Ameliyat sonrası sağkalım süreleri ortalama 15 yıldır. Kalp nakli, kalp hastalığının tedavisi olarak kabul edilmez; daha ziyade alıcının yaşam kalitesini ve süresini iyileştirmeyi amaçlayan hayat kurtarıcı bir tedavidir.
Tarihçe
Amerikalı tıp araştırmacısı Simon Flexner, kalp nakli yapılabileceğinden bahseden ilk kişilerden biriydi. 1907'de "Patolojide Eğilimler" (Tendencies in Pathology) adlı makaleyi yazdı ve günün birinde - atardamarlar, mide, böbrekler ve kalp de dahil olmak üzere - hastalıklı insan organlarının değiştirilmesinin mümkün olacağını söyledi.
Dünyanın ilk insandan insana kalp nakli, Amerikalı cerrahlarNorman Shumway ve Richard Lower tarafından geliştirilen teknikler kullanılarak Güney Afrikalı kalp cerrahı Christiaan Barnard tarafından gerçekleştirildi. Hasta Louis Washkansky, bu nakli 3 Aralık 1967'de Güney Afrika'nın Cape Town kentindeki Groote Schuur Hastanesinde aldı. Ancak Washkansky 18 gün sonra zatürreden dolayı öldü.
Adrian Kantrowitz, 6 Aralık 1967'de Brooklyn, New York'taki Maimonides Hastanesinde dünyanın ilk pediatrik kalp naklini gerçekleştirdi. Bebeğin yeni kalbi 7 saat sonra atmayı bıraktı ve yeniden çalıştırılamadı. Bir sonraki basın toplantısında Kantrowitz, operasyonu bir başarı olarak görmediğini vurguladı.
1968 yılında çeşitli doktorlar tarafından dünya çapında 100'den fazla nakil gerçekleştirilmiştir. Bu hastaların sadece üçte biri üç aydan uzun yaşadı.
Bir sonraki büyük atılım 1983'te siklosporinin yaygın olarak kullanıma girmesiyle geldi. Bu ilaç, birçok organ reddedilme vakasını önlemek için çok daha küçük miktarlarda kortikosteroid kullanılmasını sağladı.
Dünya çapında yılda yaklaşık 3.500 kalp nakli yapılmaktadır. Bunların büyük çoğunluğu Amerika Birleşik Devletleri'nde gerçekleştirilmektedir (yılda 2.000-2.300). California, Los Angeles'taki Cedars-Sinai Tıp Merkezi, yalnızca 2015 yılında 132 yetişkin nakli gerçekleştirerek şu anda dünyanın en büyük kalp nakli merkezidir. Yaklaşık 800.000 kişi NYHA Sınıf IV kalp yetmezliği semptomlarına sahiptir. Nakil ihtiyacı olan hasta sayısı ile gerçekleştirilen operasyon sayısı arasındaki büyük fark, 1993'ten sonra insan dışı kalplerin insanlara nakline yönelik araştırmaları teşvik etti. Diğer türlerden elde edilen ksenogreftler ve yapay kalpler, allogreftlere göre daha az başarılı olan iki alternatiftir.
Son zamanlarda, Avustralyalı araştırmacılar bir kalbe nakilden önce hayatta kalması için daha fazla zaman ayırmanın bir yolunu buldular, şimdiki sürenin neredeyse iki katı.
Prognoz
Ortotopik prosedürün izlendiği kalp nakli hastalarının prognozu son 20 yılda iyileşmiştir ve 5 Haziran 2009 itibarıyla sağkalım oranları şöyledir:
- 1 yıl: %88,0 (erkek), %86,2 (kadın)
- 3 yıl: %79,3 (erkek), %77.2 (kadın)
- 5 yıl: %73,2 (erkek), %69,0 (kadın)
