Vurgu; dil biliminde, bazı hecelere veya sözcüklere daha fazla önem yüklemektir. Sözlü anlatımlarda vurgulanan hece ya da sözcük diğerlerinden farklı tonlanır.
Türkçede Vurgu
Vurgunun konumu
Cins isimlerde vurgu
Çoğu cins isimde vurgu son hecede olur:
- Okul, Kapı, Ödev, Örümcek, Mücadele
Bazı yabancı kelimeler, bu kurala istisnadır:
- Abluka, Penaltı, Lokanta, Tarhana
Ancak çoğu yabancı kelime, istisna değildir:
- Kitap, İstasyon, Fotokopi, Kalem
Bazı zarflar, bağlaçlar ve soru kelimeleri de bu kurala istisnadır:
- Nerede? Nasıl? Niçin?
- Şimdi, Sonra, Ancak, Fakat
Yer isimlerinde vurgu
Yer isimleri, "Sezer vurgusu" diye adlandırılan özel bir vurgu düzenini takip ederler. Bu kurala göre sondan üçüncü hecesi kapalı (Ünsüzle biten) ve sondan ikinci hecesi açık (Ünlüyle biten) olan yer isimleri, sondan üçüncü hecesinde vurgulanırlar:
- Marmaris, İskenderun, Sirkeci, Ankara
Diğer yer isimleri ise sondan ikinci hecelerinde vurgulanırlar:
- İstanbul, Adana, Antalya
Bu kural, yer isimlerini cins isimlerinden ayırmamıza olanak tanır:
- Ordu - ordu, Sirkeci - sirkeci, Mercimek - mercimek
Bu kurala da bazı istisnalar vardır:
- Bazı yabancı asıllı yer isimleri sondan üçüncü hecesi kapalı olup sondan ikinci hecesi açık olsa da sondan ikinci hecede vurgulanırlar:
- Afrika, İngiltere, Üsküdar
- -iye ile biten yer isimleri sondan üçüncü hecede vurgulanır:
- Süleymaniye, Ahmediye, Sultaniye
- -hane, -istan, -ler ve -mez ile biten yer isimleri ve birkaç istisnai yer daha; cins isimleri gibi son hecelerinde vurgulanırlar:
- Bulgaristan, Hindistan, Macaristan
- Kâğıthane, Gümüşhane
- Işıklar, Söylemez
- Anadolu
- Vurgusu son hecede olmayan cins isimlerinden türemiş yer isimleri de türediği isimler gibi vurgulanırlar:
- Sütlüce
- Birleşik isimlerden gelen yerlerde, bileşen kelimelerin ilki vurgulanır:
- Çanakkale, Eminönü, Sultanbeyli
- Az sayıda düzensiz yer ismi sondan üçüncü hecede vurgulanır:
- Rumeli, Kınalı, Kuleli
Kişi isimlerinde vurgu
Kişi isimleri de cins isimleri gibi son hecede vurgulanır:
- Hüseyin, Ahmet, Necati
Seslenirken cins isimleri ve özel isimlerde vurgu kayabilir:
- Ahmet! Öğretmenim!
Bazı soy adların vurgusu son hecede değildir:
- Erbakan, Erdoğan, İnönü, Atatürk
Eklerde vurgu
Çoğu ek vurgulu olduğundan son hecesi vurgulu bir kelimeye gelince vurguyu kendi üzerine çeker:
- Karar
- Kararlı
- Kararlılık
- Kararlılığı
- Kararlılığından
Son hecesi vurgulu olmayan kelimeye gelen ekler ise vurguyu çekmezler:
- Avrupa'da
- Lokantada
Çok heceli olan şu ekler, son hecesinde vurgulu olmadığından vurgunun sonraki eklere çekilmesini engeller:
- Bakıyorum
- Gidiversene
- Düşününce
- Bakarak
Bazı heceli ekler ise vurgusuzdur ve bu sebeple vurgunun daha ileriye aktarılmasını engeller:
- Bakmamalıyız
- Annemleyim
- Arapça
- Benimki
Bu kural aynı zamanda -me/ma olumsuzluk ekini -me/ma fiilimsi ekinden ayırmamıza imkân tanır:
- Gitmeyin
- Gitme zamanı
-me/ma eki, ilk hecesi vurgulanmayan kelimelerde bile vurguyu bir önceki heceye çeker:
- Avrupalılaşmadık
Ayrı yazılsa da ek gibi davranan de/da bağlacı ve mı/mi/mu/mü soru edatı da vurgusuzdur:
- Sen de mi?
- Sende mi?
Bu kural -de/da bulunma ekini de/da bağlacından ayırmamıza olanak tanır.
Ek fiiller isimlere geldiği zaman vurgusuz olurlar:
- Sendeydim
- Çocukmuşsunuz
- Okulluysanız
Ek fiiller fiillere geldiği zaman da vurguyu bir önceki heceye çekerler, ancak cümle içinde fiiller çoğu zaman vurgusunu yitirdiğinden bu kural o kadar ortaya çıkmaz:
- Gitmiştim
- Düşündüysen
İsime gelen şahıs ekleri de aynı zamanda vurgusuzdur, bu kural da iyelik eklerini ve çoğul ekini şahıs eklerinden ayırmamıza olanak tanır:
- O kalem benim!
- Vazoyu kıran benim.
Birleşik kelimeler ve tamlamalar
Birleşik isimlerde ve tamlamalarda ikinci öğe vurgusunu yitirir:
- Başbakan, Ayakkabı, Çoban salatası, Mavi kuş
Pekiştirmeli sıfatlar da ilk hecede vurgulanır
- Dümdüz, Sapsarı, Masmavi
Fiil içeren birleşik kelimelerde ise ikinci kelime vurgulanır:
- Hünkârbeğendi, Uyurgezer
-ma/me eki tamlamalarda ve birleşik fiillerde bile vurguyu bir önceki heceye çeker:
- Ali iskambil oynadı.
- Ali iskambil oynamadı.
