Kendini beğenmişlik, kendini üstün görme veya tepeden bakma, kişinin davranışlarının, inançlarının, bağlılıklarının ve edimlerinin ortalama bir insanınkine kıyasla daha erdemli olduğu düşüncesinden yola çıkan ahlaki üstünlük duygusudur. Kendini beğenmiş bireyler genellikle diğerlerinin fikir ve tavırlarına karşı hoşgörüden yoksundur. Kendini beğenmiş biri, diğer insanlarla kurdukları ilişkiden bağımsız olarak kendi doğru ve yanlışlarını aramaya ilgisiz olan insan şeklinde de tanımlanabilir.
