Saf kırmızı hücre aplazisi (PRCA), kemiklerin merkezindeki süngerimsi doku olan kemik iliğinin yeterli şekilde işlev göremediği ve anemiye neden olduğu nadir görülen bir kan
| PRCA/Saf kırmızı hücre aplazisi | |
|---|---|
| |
| Uzmanlık |
Hematoloji 
|
| Komplikasyon |
Diamond Blackfan anemisi teşhisi konan çocuklar kansere yatkındır. Fanconi anemisi olanlarla karşılaştırıldığında DBA'lı hastalarda kanser gelişme riski daha düşük olmasına rağmen, risk aynı yaş grubuna ait genel popülasyondan hala daha yüksektir. Uluslararası kayıtlarda DBA ile hem katı hem de sıvı malignite raporları mevcuttur. Akut miyeloid lösemi en sık görülen hematolojik malignitedir ve DBA'da çocuklarda en sık görülen solid organ malignitesi osteojenik sarkomdur. Kronik anemi çocuklarda büyüme geriliğine ve zayıf psikomotor gelişime yol açabilir. Şiddetli anemi, özellikle önceden kalp hastalığı olanlarda ve yaşlılarda, kalbin çalışmasını ve dolayısıyla kalp yetmezliği riskini artıran hiperdinamik dolaşıma da yol açabilir. Hamilelikte, erken doğum, anormal derecede düşük doğum ağırlığına neden olabilir. Şiddetli anemisi olan hamile hastalarda, artan maternal ve fetal mortalite raporları vardır. Genel olarak, anemi düşük enerjiye, sürekli yorgunluğa ve genel olarak düşük yaşam kalitesine neden olabilir. Kronik transfüzyon alan PRCA'lı hastalar sonunda aşırı demir yükü ve buna bağlı toksisiteler geliştirir. Siklosporin veya kronik steroid tedavisi ile immünosupresif tedavi, miyelosupresyona ve nihayetinde fırsatçı enfeksiyonlara yol açabilir. Kısa süreli yüksek dozlu tedavi veya uzun süreli idame tedavisi olsun, kortikosteroidlerin kullanımı çoklu advers olaylarla ilişkilidir. |
| İlaç | Kortikosteroidler/Prednizon |
üretimi bozukluğudur. Kırmızı kan hücreleri, tüm vücuda oksijen taşımaktan sorumludur.
Anemi, edinilmiş, genetik (kalıtsal) veya ilaçlarla indüklenmiş olabilir. Çoğu durumda idyopatiktir (nedeni belirsiz). Bozukluk erkekleri ve kadınları eşit oranda etkiler.
Çok nadir görülen bir genetik form olan Diamond-Blackfan anemisi, genellikle 1 yaşından önce teşhis edilir. Diamond-Blackfan anemisi olan hastaların yaklaşık yüzde 25'i yüz, kafa ve ellerde anormal özelliklere sahip olacaktır. Etkilenen çocuklar yaşlarına göre kısa olma eğilimindedir ve ergenlik gecikebilir.
PRCA, yalnızca kırmızı kan hücrelerinin yok edilmesinde rol oynayan bağışıklık mekanizmaları nedeniyle değil, aynı zamanda orak hücre hastalığı olan hastalarda parvovirüs B19 ile ilişkisi nedeniyle de pek çok laboratuvar araştırmasının konusu olmuştur. Bununla birlikte, hastalığın nadir olması nedeniyle, PRCA, büyük kontrollü klinik çalışmalarda asla değerlendirilemez. Sonuç olarak, verilerin çoğu küçük hasta araştırmalarına dayanmaktadır. Bu araştırmalar Saf kırmızı hücre aplazisinin değerlendirilmesini ve yönetimini gözden geçirir ve bu durumdaki hastaları değerlendiren ve tedavi eden sağlık ekibinin rolünü ana hatlarıyla belirtir.
Periferik ve morfolojik olarak normal olan trombositler ve lökositler için bozulmamış öncülere sahip olması gereken aplastik anemiden farklıdır. Kaznelson, PRCA'yı ilk olarak 1922'de tanımladı. Diamond-Blackfan sendromu olarak da adlandırılan PRCA'nın konjenital (veya kalıtsal) formu ilk olarak 1936'da Joseph ve daha sonra 1938'de Diamond ve Blackfan tarafından tanımlanmıştır. PRCA'nın timoma ile ilişkisi, bu nadir hastalığın patogenezinde yer alan otoimmün mekanizmaların keşfedilmesine yol açmıştır.
Semptom ve bulgular
Belirtiler, anemisi olan hastalarda tipiktir:
- Tükenmişlik
- Nefes almada zorluk ve egzersiz intoleransı
- Baş dönmesi
- Soluk ten
- Baş ağrısı
Kemik iliğinde üretilen kırmızı kan hücrelerinin sayısında azalma ile karakterizedir. Bu bozukluğu olan kişiler, kırmızı kan hücrelerinin (eritroblastlar) öncüllerinin sayısında yetersizdir. Kemik iliğini kırmızı kan hücreleri üretmesi için uyaran eritropoietin hormonunun seviyeleri genellikle yükselir.
Etkilenen bireylerde yorgunluk, uyuşukluk ve/veya ciltte anormal solgunluk (solgunluk) görüleb
Sebepleri
PRCA, birden fazla nedeni olabilen nadir görülen bir otoimmün bozukluktur. Bunlar şunları içerebilir:
- Kırmızı kan hücrelerinin başlatıcıları (veya öncüleri) için toksik olabilen bir parvovirüs B19 enfeksiyonu
- Büyük granüler lenfositik lösemi (LGLL) gibi belirli lenfositik lösemiler (kan kanserleri)
- Timoma (lenfoid bir organ olan timus tümörü)
- Romatoid artrit veya lupus gibi otoimmün hastalıklar
- Yaygın değişken immün yetmezlik (CVID)
- İlaca bağlı alyuvar aplazisi durumunda, diyalize giren hastaları tedavi etmek için kullanılan bir ilaca ara sıra antikorlar gelişebilir. Diğer ilaçlar kırmızı kan hücresi öncüleri için toksik olabilir. Rekombinant eritropoietin (rhEPO) en yaygın olanıdır.
- Bakteriyel enfeksiyonlar - C grubu streptokok, tüberküloz, bakteriyel sepsis
- ABO uyumsuz kök hücre nakli
Diyagnoz
Belirtilerinize ve fizik muayenenize dayanarak anemiden şüpheleniliyorsa, tam kan sayımı (CBC) yapılabilir. CBC aşağıdaki önlemleri içerir:
Hemoglobin, kırmızı kan hücrelerinde oksijen taşıyan protein. Kandaki kırmızı kan hücrelerinin ve trombositlerin hacmi olan hematokrit. Kırmızı kan hücrelerinin miktarı (ve boyutu)Beyaz kan hücrelerinin miktarı. Trombosit miktarı (pıhtılaşmayı sağlayan bileşen)Bu kan bileşenlerinden herhangi birinin düşük seviyeleri anemiye işaret edebilir.Diğer testler:Genç kırmızı kan hücrelerinin bir ölçüsü olan retikülosit sayısı, kemik iliğinizin yeterince kırmızı kan hücresi üretmediğini gösterebilir.Doktorunuz, kanınızdaki virüsün DNA'sını ölçerek bir parvovirüs B19 enfeksiyonu kanıtı arayabilir.Timoma aramak için göğüs bilgisayarlı tomografi (BT) taraması yapılabilir.Kandaki bir lenfosit sayımı, saf kırmızı hücre aplazisine neden olabilecek bir lenfosit löseminiz olup olmadığını gösterecektir.Kandaki monoklonal proteinlerin ölçülmesi, bağışıklık sisteminin yeterliliğini kontrol eder.Bir kemik iliği aspirasyonu (bir iğne aracılığıyla kemik iliğinin sıvı kısmının küçük bir miktarının çıkarılması), bu numunelerdeki kırmızı hücre öncülerinin sayısı çok düşükse tanıyı doğrulayabilir. Kemik iliği biyopsisi ayrıca, transfüzyona ihtiyaç duyan hastalarda bir komplikasyon olabilen aşırı demir yükünü de test edebilir.
Epidomiyoloji
Saf kırmızı hücre aplazisi nadir görülen bir hastalıktır. Genel popülasyonda hastalığın insidansı veya prevalansı hakkında kesin bir tahmin yoktur. Konjenital PRCA veya Diamond Blackfan sendromu insidansının 1 milyon canlı doğumda 5 ila 7 vaka olduğu tahmin edilmektedir.
Genetik Patofizyoloji
Konjenital PRCA (kalıtsal PRCA olarak da bilinir) veya DBA, artık bir ribozomal biyogenez hastalığı olarak kabul edilmektedir. DBA'nın T-hücresi aracılı veya hümoral aracılı bir hastalık veya kusurlu bir mikro-ortama sekonder olduğu ile ilgili ilk teoriler, sırasıyla doğuştan PRCA'lı hastalarda kusurlu ribozomal genlerin keşfi ve allojenik kök hücre nakillerinin başarısı ile atıldı. Sporadik vakalar en yaygın olanıdır (%55-60), bunu hastaların %40-50 kadarında otozomal dominant kalıtım izler. Nadiren, etkilenmemiş akrabalardan gelen DBA kardeşlerinde otozomal çekinik kalıtım meydana gelebilir. Tanımlanan ilk gen, X ve 19. kromozomları arasında dengeli bir translokasyon taşıyan İsveçli bir hastaydı. Hastalık her iki cinsiyette de 1'e 1 oranında yaygın olduğu için (esas olarak cinsiyete bağlı kromozom X'in rolü ekarte edildiğinden), 19. kromozomun etkilenen kromozom olduğu düşülmüştür. Birden fazla Avrupa ailesi incelendi ve bağlantı analizi 19q13 kromozomu üzerindeki bir bölgeye haritalandı. 1999'da, DBA'daki ilk mutasyon, ribozom oluşumuna yardımcı olan bir proteini kodlamaktan sorumlu olan ribozomal protein (RP) S19'da (RPS19) tanımlandı. Çoğu tam gen mutasyonları, translokasyonları veya kesilmeleri olan mutasyonlar, haploinsufficiency'ye yol açar ve bu da RPS19'un baskın bir gen gibi davranmasına yol açar. Daha sonra, bütün ekzom/genom dizilimi ve karşılaştırmalı genomik hibridizasyon/tek nükleotid polimorfizm dizisi kullanılarak RP genlerinde 19 başka mutasyon tanımlandı. 80 RP geninden 20 gende konjenital PRCA'ya yol açabilecek mutasyonlar tespit edilmiştir.[5] Ancak RPS19, RPL5, RPS26, RPL11, RPL35a ve RPS 24 mutasyonların %70'inden sorumludur. TSR-2, GATA1 ve EPO genleri gibi bazı RP olmayan genler de tanımlanmıştır; ancak, DBA'ya mı yoksa DBA benzeri bir hastalığa mı yol açtıklarını tartışmaya açıktır.
Tedavi
Saf kırmızı hücre aplazisi (PRCA) nasıl tedavi edilir? PRCA için tedavi seçenekleri şunları içerir:
Kortikosteroidler: Oral prednizon formundaki kortikosteroid tedavisi, saf kırmızı hücre aplazisi tedavisinin temel dayanağı olarak kabul edilir. Bir kortikosteroid, kemik iliğinin daha fazla kırmızı kan hücresi yapmasına yardımcı olur. Bir kortikosteroid hastalığı tedavi etmede başarılı olacaksa, tedavinin ilk iki ila dört haftasında belirgin olacaktır (bu süre içinde kırmızı kan hücrelerinin sayısı artacaktır). Yüksek dozlara ihtiyaç duyulduğunda kortikosteroid kullanımının yan etkileri daha olasıdır.
Bazı yan etkiler diğerlerinden daha ciddidir. Sistemik steroidlerin yaygın yan etkileri şunlardır: İştah artışı, kilo alımı Ani ruh hali değişimleri Kas Güçsüzlüğü Görüş problemleri Diyabetin kötüleşmesi Yüksek kan basıncı mide tahrişi Sinirlilik, huzursuzluk Uyumakta zorluk
İmmünosupresif tedavi: Kırmızı hücre aplazisinin kaynağı bir bağışıklık sistemi hastalığı ise, o zaman immünosupresif ilaçlar denenebilir. Bunlara siklosporin, siklofosfamid, 6-merkaptopurin, azatioprin ve antitimosit globulin dahildir. İmmünosupresif ajanlarla tedavi, kısa bir hastaneye yatış gerektirir ve tekrar kursları gerekebilir.
İmmünoglobulinler: Kalıcı bir parvovirüs bulunursa, her üç veya dört haftada bir damar içine immün globulinlerin yavaş infüzyonları verilebilir. Bu ilaçlar, diğer yan etkilerinin yanı sıra baş ağrısı, baş dönmesi, yüz kızarması, kas krampları ve eklem ağrısına ve ayrıca enjeksiyon bölgesinde reaksiyonlara (ağrı, şişme, kızarıklık) neden olabilir. Bazı durumlarda böbrek problemleri ortaya çıkabilir.
Kan nakli: Anemi çok şiddetliyse ve diğer tedavilere yanıt vermiyorsa veya yan etkileri dayanılmaz ise kan nakli denenebilir. Tipik olarak, bunlar her dört ila altı haftada bir planlanır. Kan nakli, alerjik yan etkilere veya bağışlanan kan hücrelerinin hızla parçalandığı gecikmiş transfüzyon reaksiyonu olarak bilinen bir soruna neden olabilir.
Kan transfüzyonlarından kaynaklanan diğer olumsuz olaylar arasında enfeksiyonlar, kırmızı kan hücresi antikorlarının gelişimi (alınan kırmızı kan hücreleri alıcının kendi hücreleriyle eşleşmiyorsa) ve aşırı demir yüklenmesi (kan transfüzyonlarından kaynaklanan aşırı demir organlarda depolanabilir ve sonunda organlara zarar verebilir. onlara). Şelasyon tedavisi (aşırı demir yüklenmesi tedavisi): Aşırı demir yüklenmesi kan testi ile tespit edilebilir. Kalpteki demirin varlığı, manyetik rezonans görüntüleme taramaları kullanılarak tespit edilebilir. Bir karaciğer biyopsisi (az miktarda karaciğer dokusunun çıkarılması), aşırı demir yüklenmesinden kaynaklanan karaciğer hasarını belirleyebilir.