İtfaiye, yangın söndürme işlemi ve bu işlemi yapan kuruluşa verilen genel addır. Yangın söndürmekle yükümlü personele itfaiyeci denir. Bir itfaiyeci yangınları söndürmek için eğitilmiş ve buna göre donatılmıştır. İtfaiyenin özdeşleştiği "yangınla mücadelenin" 3 temel amacı vardır. Bunlar sırası ile; Hayat kurtarmak, mal kurtarmak ve çevreyi korumaktır.
Görevleri: Yangınların yanında deprem, sel gibi doğal afetlerde, her türlü patlama, çökme vb. olağanüstü durumlarda, mahsur kalma olaylarında, arama kurtarma çalışmalarında itfaiyeciler görev yapar. Genel olarak görevi hayat kurtarmaktır. Bu yüzden itfaiye bir acil servistir ve diğer acil servislerle sürekli irtibat halinde olmak zorundadır.
Mesleğin gerektirdiği Özellikler : İtfaiyecilikte uzmanlaşmak için uzun bir eğitim ve alıştırma sürecinden geçilir. Zor bir meslektir. İçeriğinde kişinin kendi ve diğer insanların hayatı vardır. Bu yüzden itfaiyeciler meslek yaşamları boyunca sürekli olarak eğitim ve tatbikat yaparlar. Bazı ülkelerde bu tatbikatları ayrı bir kurum düzenler ve denetler.
Eğitim: İtfaiye personeli olarak göreve başlayanlar hizmetiçi eğitimden geçerler. Eğitim süresince yangınlara karşı önlemler, itfaiye araç ve gereçlerinin nasıl kullanılması gerektiği, söndürme ve kurtarma bilgileri ile sabotaj - kundakçılık gibi konuların tespiti hakkında bilgi verilir. Aynı zamanda ilk yardım eğitimi alırlar.
İtfaiyecilik mesleki ve teknik eğitimi, birçok ilimizde ortaöğretim meslek liselerinde itfaiye teknisyeni, yükseköğretim meslek yüksekokullarında itfaiye teknikeri unvanıyla verilmektedir.
İtfaiyecilik tarihi
Antik Roma
Bilinen en eski itfaiye teşkilatı, Antik Roma'da kölelerini ücretsiz itfaiye hizmeti sağlamak için kullanan Marcus Egnatius Rufus tarafından kuruldu. Bu adamlar yangınlara kova zincirleri kullanarak müdahale ettiler ve ayrıca yangın önleme kurallarını ihlal edenlere bedensel ceza verme yetkisiyle sokaklarda devriye gezdiler. İmparator Augustus, MÖ 24'te Roma'daki yedi itfaiye istasyonuna dağıtılan 600 köleden oluşan bir kamu itfaiye teşkilatı kurdu.
1600'ler ve 1700'ler
İtfaiye departmanları, 1666'daki Büyük Londra Yangını'ndan sonra 17. yüzyıldan itibaren mülk sigorta şirketleri tarafından yeniden kuruldu. Ertesi yıl ilk itfaiye ekipleri kuruldu. Diğerleri bu uygulamadan çok para kazanılabileceğini anlamaya başladı ve 1832'den önce Londra'da on sigorta şirketi daha kuruldu: The Alliance, Atlas, Globe, Imperial, London, Protector, Royal Exchange, Sun Union ve Westminster. Her şirketin kendi yangın işareti, binanın dışına yapıştırılacak dayanıklı bir levhası vardı. Bir şirketin itfaiyesi, doğru yangın işaretine sahip olmayan yanan bir binayı söndürmez.
Amsterdam ayrıca, 17. yüzyılın sonlarında, hem yangın hortumlarının hem de yangın pompalarının tasarımlarını geliştiren sanatçı Jan van der Heyden'in yönetiminde sofistike bir yangın söndürme sistemine sahipti.
Massachusetts, Boston şehri, 1679'da Amerika'nın ilk kamu tarafından finanse edilen, ücretli itfaiye teşkilatını kurdu. Yangın sigortası, Güney Carolina'daki Amerikan kolonilerinde ilk kez 1736'da ortaya çıktı, ancak Londra modelini ithal eden Benjamin Franklin'di.
1800'ler
19. yüzyılda, itfaiye ekiplerinin sigortasız binalarda yangını söndürmeyi reddetmesi, itfaiye şirketlerinin merkezi komuta talebine yol açtı. Şehirler, halka kamu hizmeti olarak kendi itfaiye teşkilatlarını kurmaya başladılar, bu da özel itfaiye şirketlerinin kapanmasını zorunlu kıldı, birçoğu itfaiye istasyonlarını şehrin itfaiye teşkilatıyla birleştirdi.
1900'ler
1906'da, Springfield Knox Automobile bir yıl önce ilk modern itfaiye aracını ürettikten sonra, ilk motorlu itfaiye teşkilatı Springfield, Massachusetts'te düzenlendi.
