İnfibulasyon, vajinanın dudaklarının kesilmesi ve vulvanın dikilmesidir. Bu uygulama özellikle Kuzeydoğu Afrika ülkeleri Cibuti, Eritre, Etiyopya, Somali ve Sudan'da yaygındır.Dünya Sağlık Örgütü, prosedürü Tip III kadın sünneti olarak adlandırmaktadır. İnfibulasyon, peniste sünnet derisini tokayla bağlamaya da denebilir.
Vajina infibulasyonu
Firavun sünneti adı altında uygulandığı ülkelerde kadın infibulasyonu, iç ve dış labiaların kesilmesi ve vulvanın dikilmesidir. Genellikle klitorisin kesilmesi buna eşlik eder. Uygulama Cibuti, Eritre, Etiyopya, Somali ve Sudan'da yoğunlaşmıştır. Sudan'da 2014 yılında yapılan bir ankette, herhangi bir şekilde kadın sünneti olanların yüzde 80'inden fazlası merdiven altı yollarla bunu deneyimliyordu.
Prosedür, vajina boyunca ve kasık bölgesinin geri kalanında bir deri ve et duvarı bırakır. Yara iyileşmeden önce dal veya benzeri bir nesne sokularak idrar ve âdet kanının geçişi için küçük bir delik açılır. İyileşmeyi sağlamak için bacaklar iki ila dört hafta süresince birbirine bağlanır.
Vajinaya genellikle bir kadın evlendikten sonra kocasının penisiyle veya bıçakla kesilerek girilir. Vajina, doğum için daha fazla açılır ve genellikle daha sonra tekrar kapatılır, bu işlem defibulasyon (veya deinfibulasyon) ve reinfibulasyon olarak bilinir. İnfibulasyon; kronik ağrı ve enfeksiyona, organ hasarına, uzun süreli işemeye, idrar kaçırmaya, hamile kalamamaya, doğumda zorluğa, obstetrik fistül ve ölümcül kanamaya neden olabilir.
Penis infibulasyonu
İnfibulasyon, sünnet derisini tokayla bağlamaya da denebilir.Antik Yunanistan'da erkek sporcular, şarkıcılar ve diğer halk göstericileri sünnet derisini kapatmak ve penisi bir tarafa çekmek için bir toka veya ip kullandılar. Bu uygulamaya kynodesmē (gerçek anlamıyla "köpek bağı") denirdi.Kynodesmē, neredeyse genel bir kural olarak daha yaşlı (veya en azından olgun) erkekler bulunan vazolar üzerinde tasvir edilmiştir. Roma'da fibula genellikle kynodesmeye benzer şekilde kullanılan bir tür halka idi.
Kynodesmē, kısıtlama ve uzak durmanın bir işareti olarak görülüyordu. Ancak aynı zamanda tevazu endişeleriyle de ilgiliydi. Sanatsal temsillerde uzun bir penis ve özellikle de penis başını göstermek müstehcen ve saldırgan olarak görülüyordu. Penisi bir ip ile bağlamak, köleler ve barbarlar gibi şöhreti olmayanlarla ilişkilendirilen penis başının açıkta kalmasından kaçınmanın bir yoluydu. Bundan dolayı da konunun ahlaki değerini ve alçak gönüllülüğünü gözler önüne sermekteydi.
