Hayflick limiti veya Hayflick sınırı, normal bir insan hücresi topluluğunun hücre bölünmesi durmadan önce bölünebileceği maksimum sayıdır.
Hayflick limiti kavramı, Amerikalı anatomist Leonard Hayflick tarafından 1961'dePhiladelphia, Pensilvanya'daki Wistar Enstitüsü'nde ortaya atılmıştır. Hayflick, normal bir insan fetusundaki hücre topluluğunun, yaşlanma sürecine girmeden önce hücre kültüründe 40 ila 60 kez bölüneceğini göstermiştir. Bu bulgu, normal hücrelerin ölümsüz olduğunu iddia eden Nobel ödüllü Fransız biyolog Alexis Carrel'ın iddiasını çürütmüştür.
Hücre her mitoza uğrayışında, hücre kromozomlarının uçlarındaki telomerler biraz kısalır. Telomerler kritik bir uzunluğa indiğinde ise hücre bölünmesi durur. Hayflick, keşfini hücresel düzeyde yaşlanma olarak yorumlamıştır. Hücre topluluklarının yaşlanması, organizmanın fiziksel olarak yaşlanmasıyla ilişkili görünmektedir.
Avustralyalı Nobel ödüllü Sir Macfarlane Burnet, 1974'te yayımlanan Intrinsic Mutagenesis: A Genetic Approach to Aging adlı kitabında bu bulguya "Hayflick limiti" adını vermiştir.