| Osteomiyelit | |
|---|---|
| Diğer adlar | Kemik enfeksiyonu |
| |
|
1. parmağın osteomiyeliti
| |
| Uzmanlık | Enfeksiyon hastalıkları, ortopedi |
| Belirtiler | Belirli bir kemikte ağrı, üstte kızarıklık, ateş, halsizlik. |
| Komplikasyon | Ampütasyon |
| Nedenleri | Bakteriyel |
| Risk faktörü | Diyabet, uyuşturucu bağımlılığı |
| Tanı | Tıbbi görüntüleme, biyopsi |
| Tedavi | Antimikrobiyel, ameliyat. |
| Prognoz | Tedavi ile düşük ölüm riski. |
Osteomiyelit (OM) kemik enfeksiyonudur. Semptomlar, üstte kızarıklık, ateş ve halsizlik ile belirli bir kemikte ağrı içerebilir. Kol ve bacakların uzun kemikleri en sık çocuklarda görülürken, ayaklar, omurga ve kalçalar en sık yetişkinlerde görülür.
Tedavi genellikle antimikrobiyalleri ve ameliyat içerir. Kan akışı zayıf olanlarda ampütasyon gerekebilir. Durum kısa bir süre için mevcut olduğunda tedavi sonuçları genellikle iyidir. Gençler ve yaşlılar daha sık etkilenmektedir. Erkekler kadınlardan daha sık etkilenir. Durum en azından Hipokrat tarafından M.Ö. 300'lerde tanımlanmıştır.
Belirtiler
Semptomlar, üstte kızarıklık, ateş ve halsizlik ile belirli bir kemikte ağrı içerebilir. Başlangıç ani veya aşamalı olabilir. Genişlemiş lenf düğümleri mevcut olabilir.
Nedenler
Çocuklarda uzun kemikler genellikle etkilenir. Yetişkinlerde, omurlar ve pelvis en sık etkilenir.
Osteomiyelit, akciğer tüberkülozu olan hastaların% 1-3'ünde ikincil bir komplikasyondur. Bu durumda, bakteriler, genel olarak, bitişik kemiğe yayılmadan önce sinovyumu (daha yüksek oksijen konsantrasyonundan dolayı) enfekte ederek dolaşım sistemi yoluyla kemiğe yayılır. Tüberküloz osteomiyelitinde uzun kemikler ve omurlar etkilenmektedir.
Staphylococcus aureus, tüm osteomiyelit formlarından en sık izole edilen organizmadır.
Kan dolaşımı kaynaklı osteomyelit en sık çocuklarda görülür ve vakaların yaklaşık% 90'ına Staphylococcus aureus neden olur.
Sistemik mantar hastalıkları (fungal) enfeksiyonları da osteomiyelite neden olabilir. En yaygınları Blastomyces dermatitidis ve Coccidioides immitis'tir.
Teşhis
Osteomyelit tanısı karmaşıktır ve klinik şüpheyle görüntüleme ve yüksek beyaz kan hücresi sayımı ve ateş gibi dolaylı laboratuvar belirteçlerinin bir kombinasyonuna dayanır, ancak görüntüleme ile klinik ve laboratuvar şüphesinin doğrulanması genellikle gereklidir.
Radyografiler ve BT ilk tanı yöntemidir, ancak duyarlı değildir ve tanı için sadece orta derecede spesifiktir. İleri osteomyelitin kortikal tahribatını gösterebilirler, ancak yeni ortaya çıkan veya sade tanıları kaçırabilirler.
Tarihi
Fosil kayıtlarında bulunan osteomiyelit kanıtı paleopatologlar, antik hastalık ve yaralanma uzmanları tarafından incelenmiştir. Büyük etçil dinozor Allosaurus fragilis'in fosillerinde rapor edilmiştir.
