Biyoplastikler, bitkisel yağlar ve yağlar, mısır nişastası, saman balyası, odun yongaları, yiyecek artıkları gibi yenilenebilir biyokütle kaynaklarından elde edilen plastiklerdir. Biyoplastik, tarımsal yan ürünlerden ve ayrıca kullanılmış plastik şişelerden ve mikroorganizmalar kullanan diğer kaplardan yapılabilir. Fosil yakıtları plastikler (petrol bazlı polimerler olarak da bilinir) gibi yaygın plastikler, petrol veya doğalgazdan elde edilir. Biyoplastiklerin tümü biyolojik olarak parçalanamaz ve meta fosil yakıt türevli plastiklerden daha kolay biyolojik olarak parçalanamaz. Biyoplastikler genellikle nişasta, selüloz ve laktik asit dahil şeker türevlerinden elde edilir. 2014 itibarıyla, biyoplastikler küresel polimer pazarının yaklaşık %0,2'sini (300 milyon ton) temsil ediyordu.
Biyoplastikler, ambalajlama, tabak takımları, çatal bıçak takımı, çömlekçilik, çim topu ve payetler gibi atılabilir ürünler için kullanılır. Biyoplastikler için çok az ticari uygulama vardır. Prensip olarak, petrol türevli plastikler için pek çok uygulamanın yerini alabilirler, ancak maliyet ve performans sorunlu kalır. Nitekim, kullanımları sadece geleneksel plastiklerin kullanımını sınırlayan spesifik düzenlemelerle desteklenmeleri durumunda uygundur. Tipik olarak biyobozunur plastik poşetler ve alışverişçilerin belirli bir yasanın yürürlüğe girmesinden bu yana zorunlu olduğu İtalya örneğidir. Yapısal malzemelerin ötesinde, elektrik akımı taşımak için kullanılacağına söz veren organik elektronik biyoplastikler geliştirilmektedir.
Biyopolimerler daha yaygın petrokimya kaplamalarından ziyade kâğıtlar için kaplamalar olarak temin edilebilir.